Што больш згубнае для грамадства: «прапаганда» ЛГБТ з чайлдфры ці ўсё ж ідэалогія Беларусі? Разважае пісьменніца Ганна Златкоўская
14 верасня 2023 у 1694689200
«Зеркало»
Днямі стала вядома, што ў Беларусі ўжо «прымаюцца меры» па распрацоўцы законапраекта аб адміністрацыйнай адказнасці за прапаганду ЛГБТ, змены полу і чайлдфры. Ініцыятарам гэтага стала Генеральная пракуратура: там лічаць, што змяненні «нівелююць намаганні асобных заходніх краін па пагібельнай прапагандзе». Пісьменніца Ганна Златкоўская, якая ўжо амаль тры гады жыве ў Літве, адказала пракурорам і паразважала пра тое, як пад соусам барацьбы з нейкімі «чужымі» каштоўнасцямі нашую краіну ператвараюць у Савецкі Саюз.
Калі я прачытала навіну, што ў законапраекце будзе прапісаная адміністрацыйная адказнасць за прапаганду ЛГБТ, змены полу і чайлдфры, а ў школах будуць расказваць пра асновы сямейнага жыцця (у якой не мусіць быць ніякіх чайлдфры і геяў!), натуральна, захацелася выказацца. Дакладней, спачатку вылаяцца. І ўжо потым - пагаварыць пра тое, у што ператвараюць цудоўную Беларусь.
А ператвараюць яе ў Савецкі Саюз 2.0. Аднолькавыя людзі з аднолькавым мысленнем, аднолькавай арыентацыі, паслухмяныя і абавязкова ў пары. Улады хочуць бачыць не грамадства, а статак. Ну гэтак жа атрымліваецца, калі тое, што ў сучасным развітым свеце лічыцца нормай, на радзіме - распустай і кашмарам? Па сутнасці, у краіне ўзаконіцца нецярпімасць і дыскрымінацыя.
Давайце па парадку. Пачнём з тых, каго цягне да людзей свайго полу. Яны існуюць. Яны такімі нараджаюцца. У сучасным свеце праводзяцца розныя даследаванні пра тое, як так атрымліваецца. Прымусіць натурала стаць геем немагчыма, калі ён сам гэтага ў сабе не ўсвядоміў. І, дарэчы, педафілы не роўна геі, а менавіта гэты аргумент прыводзіцца часцей за ўсё ў гамафобнай прапагандзе. Не блытайце хваробу (педафілію) і сэксуальную цягу (гомасэксуальнасць). Інакш, паводле такой логікі, усе маньякі, якія нападаюць на жанчын, - гэта тое самае, што ўсе мужчыны, якія аддаюць перавагу сэксу з дамамі.
Мой лікбез можна было б працягваць на старонках «Люстэрка» доўга, але менавіта гэтым абавязаныя займацца адукаваныя людзі ў школах і ўніверсітэтах. Абапіраючыся на даследаванні і логіку, тлумачыць, чаму гомасэксуал - гэта чалавек, і лячыць (ды нават проста зневажаць) такіх людзей амаральна. А вось перажываць за дэмаграфію зусім не варта: геі былі і тысячу гадоў таму, чалавецтва не вымерла. На хвілінку, менавіта ў гетэрасэксуальных парах нарадзіліся Адольф Гітлер, Іосіф Сталін, Кім Чэн Ын. Хоць, напэўна, гэты аргумент больш на карысць прапаганды Лукашэнкі.
Абмежаванасць палохае, людзі! Мой сябар (так, гомасэксуал) расказваў пра адно апытанне, якое праводзілі ў Беларусі (на жаль, першакрыніцу знайсці не магу, бо гісторыя даўняя). Людзей пыталі, якому суседу яны аддадуць перавагу: гею або наркаману. Адказ дзіўны - большасць аддала б перавагу суседу-наркаману. Нестабільнаму залежнаму чалавеку, ад якога можна чакаць чаго заўгодна. То-бок людзей чыйсьці сэкс палохае больш, чым змененая свядомасць.
Памятаю, як той жа сябар здзіўлена дзяліўся гісторыяй: на працы кіроўца, даведаўшыся пра яго арыентацыю, перастаў з ім вітацца. Дзякуй, што не збіў.
А мог жа, як зрабіў гэта адзін спартовец восем гадоў таму, атрымаўшы за забойства Міхаіла Пішчэўскага два гады і восем месяцаў калоніі і ў выніку выйшаўшы па амністыі. Тут абавязкова мусіць быць радок пра тое, як за негатыўныя каментары беларусы атрымліваюць вялікія крымінальныя тэрміны, але гэта ж абразіць палітыкаў і пагоны - гэта нашмат страшней, чым пазбавіць кагосьці жыцця. Ці - як цяпер, мабыць, будзе - заявіць пра сваю арыентацыю.
Горка тое, што некаторыя беларусы, якія супраць дыктатарскага рэжыму, якія выходзілі на вуліцы дзеля пераменаў, па-ранейшаму думаюць архаічнымі стыгмамі, лічачы ЛГБТ-супольнасць пракажонымі людзьмі і патрабуючы іх ізаляцыі. Адна знаёмая (думала, з ёй усё нармальна) пад маёй фатаграфіяй з прайда напісала: «Не дай бог дажыць да гэтага». Хтосьці спасылаўся на Біблію, маўляў, гэта грэх. Я хачу, каб грамадства разумела: вера ў каго б там ні было - справа выключна асабістая і абсалютна не з'яўляецца ўзаконеным або маральным правам прыніжаць і абмяжоўваць людзей, што адрозніваюцца ад іх догмы. Інакш мы і да вогнішчаў інквізіцыі дойдзем з такім Богам, які дзеліць чалавецтва на касты.
Нехта скажа, што нашыя дзеці разумныя, на іх прапаганда дзейнічаць не будзе. Але, па-першае, яна яшчэ як дзейнічае - інакш наша грамадства не было б такім нецярпімым да ЛГБТ. Па-другое, прывяду такі прыклад. Свайму сыну я тлумачыла, чаму нельга абзывацца словам «п*****с», чаму нельга смяяцца з геяў і лесбіянак, чаму ізаляцыя, булінг і падобныя дзеянні - гэта ўжо фашызм і гэтак далей. Мой 11-гадовы сын зразумеў. Але неяк мне прызнаўся, што ў кампаніі сваіх сяброў, калі заходзіць гаворка пра прадстаўнікоў ЛГБТ, ён не кажа, маўляў, пацаны, перастаньце гнабіць і іранізаваць з такіх рэчаў. Таму што - цытую - «мама, яны практычна ўсе супраць, я не хачу страціць сяброў праз свой пункт гледжання».
Свабода - яна для ўсіх. Для белых і цемнаскурых, для здаровых і людзей з інваліднасцю, для гетэра- і гомасэксуалаў, лесбіянак і бісэксуалак. Абмежаванню падлягаюць толькі тыя, хто здзяйсняе гвалт супраць іншых людзей.
Менавіта дзякуючы свабодзе свет напаўняецца таленавітымі адоранымі людзьмі, такімі як Элтан Джон, Пётр Чайкоўскі, Тыльда Суінтан, Рыкі Марцін і Алан Цьюрынг - выбітны навуковец, які загінуў менавіта праз нецярпімасць тых, хто наўрад ці прыносіць шмат карысці грамадству.
Ну, а цяпер пра другую частку прапагандысцкага балета - сямейныя каштоўнасці і ніякага чайлдфры. Зноў гэтае абавязковае жаночае шчасце - быў бы мужык побач і дзіцятка. Усё. Толькі замуж, толькі нараджаць. І ўжо ўсё роўна, якой ты будзеш маці, якім будзе бацька твайго дзіцяці, пік радасці - толькі размнажэнне, а не здаровыя адносіны, гармонія і любоў. Пад здаровымі адносінамі я маю на ўвазе адсутнасць гвалту і аб'юзу, наяўнасць даверу і матэрыяльнай стабільнасці.
Гэта страшна, калі сяброўка расказвае, як вые хлопчык за сцяной яе кватэры, якога маці кожны дзень лупіць рамянём. Як прыяцелька хавае, што муж перыядычна яе б'е. Такіх гісторый тысячы! Пакаленні хлопчыкаў і дзяўчынак, жанчын і мужчын, якіх выхоўвалі ў сістэме гвалту і агрэсіі, зводзячы ў выніку шчасце да саюзу з пячаткай у пашпарце з ЗАГСа. І так па замкнёным коле. А ўсё зло, на думку прапаганды, у выніку ад чайлдфры.
Раскажыце, калі ласка, у вашых школах, што біць дзяцей нельга! Што нараджаць гэтых дзяцей пажадана ад тых, з кім добра і камфортна, а не ад таго, хто чухае пуза, седзячы на канапе, патрабуючы піва, а на просьбу схадзіць і купіць падгузнікі адказвае нецэнзурнай лаянкай ці кулаком у твар. Што шчасце, урэшце, не зводзіцца да стварэння сямейнага ачага. Яно вялікае як акіян. Гэта і любімая справа, падарожжа, зносіны, кнігі, творчасць, развіццё, упэўненасць у сабе і адчуванне бяспекі. Але гэта ўсё, вядома, пра краіну, у якой не забіваюць за стужачкі ў двары.
Беларускай уладзе пакуль яшчэ патрэбны калектыўны несвядомы статак пакорлівых і аднолькавых людзей, якія будуць нараджаць дыктатуры новых падаткаплатнікаў. За чый кошт яны будуць жыць прыгожа і шчасліва, а вы - ужо як атрымаецца.
У новым законапраекце згадваецца, што ён скіраваны супраць каштоўнасцяў Захаду з іх «пагібельнай прапагандай» пра ЛГБТ, чайлдфры і гэтак далей. Жывучы амаль тры гады ў той самай «жудаснай» Еўропе, магу сказаць толькі адно: тут шчасце даступнае кожнаму чалавеку, і нікога не цікавіць, з кім ты спіш. Дарослых разумных людзей гэта і не мусіць хваляваць. Дзеці разам з бацькамі-натураламі ходзяць на прайды, бо гэтыя маршы напоўненыя радасцю. Дзяўчынкі думаюць пра сваю адукацыю перш за ўсё, а не як стаць самкай для - прабачце - мужыка.
Дарослыя людзі пасля Беларусі ўпершыню дыхаюць свабодна, не баючыся, што іх пасадзяць за рэпосты артыкулаў. І адзінае, ад чаго пакутуе нашая псіхіка, - гэта навіны з радзімы.
Меркаванне аўтара можа не супадаць з пазіцыяй рэдакцыі.